روزی امام باقر (ع) و یکی از دوستانش همسفر بودند در ان روز چندین بار هم دیگر را دیدند و هر بار امام (ع) جلو می رفت و سلام و احوال پرسی می کرد . دوست امام (ع) تعجب می کرد . امام (ع) به او گفت :ایا می دانی هر وقت مومنان به هم سلام می کنند و دست می دهند خدا با رحمت به آنها نگاه می کند و گناهان آنها را مثل برگ از درختانم می ریزد . دوست امام (ع) با شنیدن این حرف بسیار خوشحال شد .